Zaburzenia lękowe przejawiają się odczuwaniem lęku o irracjonalnym charakterze i dużym stopniu nasilenia. Zaburzenia nerwicowe w klasyfikacji ICD-10, zarówno te o postaci somatycznej, jak i te, które związane są ze stresem, zostały w ostatecznym rozrachunku połączone w jedną grupę z uwagi na na wspólne objawy oraz ich historię. Według amerykańskich badań epidemiologicznych szacuje się, że zachorowalność wynosi 28,8% w ciągu życia. W Polsce natomiast okazuje się, że co trzecia/czwarta osoba przynajmniej raz w ciągu swoje życia doświadcza zaburzeń nerwicowych.
Strach i lęk ma na celu sygnalizowanie pojawienia się realnego niebezpieczeństwa. Osoby z zaburzeniami lękowymi jednak doświadczają zarówno strachu jak i lęku, które w nieadekwatny sposób mobilizują organizm do silnych reakcji obronnych, stanowiących w rezultacie źródło cierpienia. Cierpienie to spowodowane jest z kolei poczuciem zagrożenia, ograniczenia oraz bezradności.
Objawy zaburzeń nerwicowych
W przypadku zaburzeń nerwicowych najczęściej ma się do czynienia z objawami mieszanymi, zwłaszcza jeżeli lęk współwystępuje z depresją. Objawy, które występują w przypadku osób cierpiących na zaburzenia nerwicowe obejmują:
- pocenie się
- zawroty głowy
- drżenie/dygotanie
- utrudnione oddychanie
- suchość w jamie ustnej
- odczucia z serca
- poczucie dławienia się
- nudności
- dolegliwości w klatce piersiowej
- poczucie niepokoju i załamania psychicznego
- ból mięśni
- wrażenie omdlenia
- obawa przed utratą kontroli
- uderzenia gorąca oraz zimne dreszcze
- poczucie drętwienia oraz swędzenia
- trudności związane z zasypianiem, koncentracją
- drażliwość
- obawa śmierci poczucie nierealności zarówno siebie jak i przedmiotów.
Rodzaje zaburzeń nerwicowych
Mając na uwadze klasyfikację ICD-10 zaburzenia nerwicowe można podzielić na:
- F40 – zaburzenia lękowe w postaci fobii:
- agorafobia, fobie społeczne
- specyficzne postaci fobii
- bliżej nieokreślone
- F41 – inne zaburzenia lękowe:
- lęk paniczny
- zaburzenia lękowe uogólnione
- zaburzenia depresyjne i lęki mieszane
- inne i bliżej nieokreślone
- F42 – zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw)
- z przewagą myśli czy ruminacji natrętnych
- z przewagą czynności natrętnych
- mieszane, myśli i czynności natrętne
- F43 – reakcje na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne:
- ostra reakcja na stres
- zaburzenia stresowe pourazowe
- zaburzenia adaptacyjne.
Warto mieć na uwadze, że klasyfikacja danych jednostek klinicznych może różnić się w zależności od klasyfikacji, na której się opieramy. Obok ICD-10, za granicą funkcjonuje również klasyfikacja DSM-5.
Podsumowując
Obraz kliniczny wyróżnionych wcześniej typów zaburzeń jest bardzo złożony i niejednokrotnie jednostki te współwystępują z innymi (np. zaburzeniami osobowości czy depresją). Istotne jest więc określenie ich charakteru, a mianowicie tego, które z zaburzeń jest pierwotne, a które wtórne. Stanowi to dużą trudność i może oddziaływać w znacznym stopniu na skuteczność leczenia pacjenta. Za podstawową formę leczenia zaburzeń nerwicowych przyjmuje się terapie wypracowane przez różne szkoły psychoterapii.
Więcej na temat nerwicy i leczenia znaleźć można na stronie poradni psychologicznej Spokój w Głowie pod adresem: https://www.spokojwglowie.pl/. Poszukując odpowiedzi na pytania dotyczące własnego dobrostanu lub kondycji psychicznej naszych najbliższych warto poszukać profesjonalnej wiedzy i wypowiedzi specjalistów o udokumentowanej renomie i potwierdzonym doświadczeniu oraz wiedzy. Nie warto posiłkować się opiniami znajomych, nawet jeśli sami mają za sobą terapię. W przypadku zaburzeń nerwicowych należy skupić się na indywidualnej historii pacjenta i pomóc mu w przezwyciężeniu problemów tak, aby przywrócić dobrostan i pożądany poziom samopoczucia i funkcjonowania w codziennym życiu.
OLI
